Friday, January 7, 2011

book 16 | a page

hit the 'play' button:

" Το σπίτι με τις ανεμώνες " ήταν ένα ξύλινο σπίτι με πολλά παράθυρα. Ο κήπος δεν ήταν τακτοποιημένος όπως στα περιοδικά ήταν όμως όμορφος πιο πολύ. Ήταν ξημέρωμα και το χώμα ήταν πολύ υγρό, έβρεχε όλη τη νύχτα.
Θυμάμαι πως ήταν πάντα λίγο υγρά εκεί. Είναι και η θάλασσα τόσο κοντά. Και αυτή η μυρωδιά, σαν μπάλα που τα κατρακυλάει όλα πίσω. Ήταν ξημέρωμα όταν έφτασα.
Η πόρτα ήταν κλειδωμένη από μέσα, προσπάθησα να την ανοίξω αλλά δεν ήθελα να κάνω φασαρία και έκατσα έξω στα σκαλιά. Να θυμηθώ λίγο ήθελα, μέχρι να ξυπνήσουν. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά και νόμισα πως θα μου βγεί απ'το στόμα αντί για λέξεις όταν ανοίξει η πόρτα.
Όλα ευτυχώς έμειναν στη θέση τους.
Μόλις άνοιξε η πόρτα, έτρεξα στην τουαλέτα. Δεν άντεχα άλλο. Οι πετσέτες με τις ανεμώνες ήταν εκεί όπως το περίμενα, αλλά δεν τις πρόσεξα απ' την αρχή. Κατουριόμουν τόσο που δεν πρόσεξα τίποτα, ούτε και την πόρτα που είχα αφήσει ανοιχτή. Όταν τέλειωσα και επανήλθα στην πραγματικότητα, ήταν όλοι τους απ΄ έξω και με κοίταγαν με διάπλατα χαμόγελα.
Ο παππούς μόνο είχε βάλει το χέρι μπροστά στα μάτια του, γέλαγε όμως σαν παιδάκι κ' αυτός όπως κ' εγώ. Σαν παιδάκια όλοι.
Έφυγαν μόλις έκανα να σηκώσω το βρακί μου.
Έφυγαν γελώντας και θυμήθηκα ξανά το ροζ-μαβί τους χιούμορ. Έπλυνα τα χέρια μου και έριξα νερό στο πρόσωπό μου και έτσι όπως ήμουν βρεγμένη και με κλειστά μάτια άπλωσα το χέρι να πιάσω την πετσέτα.
Τότε ήταν, όταν άνοιξα τα μάτια μου και είδα τον εαυτό μου στο καθρέφτη που πρόσεξα και την πετσέτα με τις κεντημένες ανεμώνες.
Το σπίτι με τις πετσέτες με τις κεντημένες ανεμώνες λέγεται κανονικά αλλά αυτή η πρόταση με δυσκολεύει λίγο και έπειτα ακούγεται πιο ονειρικό " το σπίτι με τις ανεμώνες " όταν το περιγράφω.
Βγήκα απ'την τουαλέτα και η θάλασσα είχε φτάσει μέχρι την πόρτα αλλά δεν πρόλαβα να αντιδράσω και έπεσα μέσα. Το νερό έφτανε μέχρι το στήθος μου και χάρηκα που δεν ήταν παγωμένο, γιατί όταν είναι παγωμένο η καρδιά μου χτυπάει και πάλι δυνατά και η ανάσα μου κόβεται και δεν είναι καθόλου αστείο.
Ο παππούς είχε μάθει πρόσφατα κολύμπι ευτυχώς.






















Ιανουάριος"





μια μέρα ήρεμη, η Μπέλλα έβαψε τα μαλλιά της, τα τύλιξε ψηλά για να μη λερωθεί ο λαιμός της και περιμένωντας είκοσι λεπτά σύμφωνα με τις οδηγίες, έκατσε να μεταφέρει τις πληροφορίες του προηγούμενου ημερολογίου της στο καινούργιο. Ανάμεσα σε άλλα, βρήκε γραμμένο το παραπάνω όνειρο και κάτω κάτω τον αριθμό 70120101848 που δεν μπόρεσε με τίποτα να θυμηθεί τί ήταν. Παραδόξως, δεν ξεχάστηκε προσπαθώντας και τα μαλλιά της βγήκαν ωραία. Λαμπερά.


words: y.sk [C Jan. 2011]





No comments:

Post a Comment