Sunday, December 12, 2010

book 11 | turbobubblemachine



                                                                                                                                                                                   photo: y.sk [ C Dec. 2007 ]  


hit the 'play' button: 














Ήταν Σάββατο όταν είδαν την δεσπονίδα Μπέλλα να κόβει βόλτες στον πεζόδρομο. Μετά,να κάθεται λίγο στο μαρμάρινο τοιχάκι. 
Ο πεζόδρομος, έτσι όπως τον κοίταζε, έμοιαζε απειλιτικός και ωραίος ταυτόχρονα. Είχε πολύ κόσμο. Ήταν γεμάτος κόσμο για την ακρίβεια, σε όλο το μήκος και πλάτος του. Ο κόσμος αυτός πήγαινε πάνω κάτω, πήγαινε προς όλες τις κατευθύνσεις. 
Έτσι όπως κοίταγε τους ανθρώπους, κατά στιγμές νόμιζε πως έρχονται κατά πάνω της και τότε καθόταν στο τοιχάκι και χάζευε τους καθιστούς.
Μια κυρία με πανύψηλα μωβ τακούνια προσπαθούσε να ισορροπήσει στο πλακόστρωτο. Έδειχνε ταλαιπωρημένη από την προσπάθεια, το πρόσωπό της είχε γίνει ροζ και ο κότσος της είχε χαλάσει.
Η Μπέλλα αγχώθηκε λίγο και γύρισε το κεφάλι της απ'την άλλη να μη βλέπει. 
Tότε ένα σύννεφο από ιπτάμενες μπουρμπουλήθρες ήρθε κατά πάνω της. 
Το πρόσωπό της έλαμψε και έβγαλε ένα γαργαλιστό γέλιο όμοιο με του μικρού αγοριού που καθόταν στην αγκαλιά της μαμάς του, που καθόταν δίπλα στην Μπέλλα στο τοιχάκι και που είπε με γλυκιά φωνή αλλά πικρό ύφος στον κύριο που πούλαγε το πιστόλι που έβγαζε τις μπουρμπουλήθρες:  
" Κάνε μας τη χάρη σε παρακαλώ. Φύγε απο' δω να μην το βλέπει. Θα με τρελάνει. Φύγε λέμε."  
Ο κύριος (που ήταν απ'το Πακιστάν μάλλον ή από κάπου εκεί γύρω)  δεν κατάλαβε τίποτα (ήταν προφανές) και έφυγε αφού έβλεπε να μην βγαίνουν λεφτά.
Το αγοράκι έγειρε το κεφάλι του πίσω και κοίταξε τη μαμά του και τις χαμογέλασε διάπλατα. Η μαμά, που είχε όντως πολύ γλυκιά φωνή, του χαμογέλασε και αυτή λιγάκι ένα γέλιο μισό.
Η Μπέλλα άναψε τσιγάρο και άρχισε να τραγουδάει ' χάρτινο το φεγγαράκι'. Δεν κατάλαβε τίποτα (ήταν προφανές).
Σηκώθηκε απ' το τοιχάκι γιατί είχε αρχίσει να παγώνει ο πισινός της. Ξεσκονιζόταν περπατώντας και δεν έβλεπε μπροστά της όταν κουτούλησε κάπου μαλακά. Δεν κατάλαβε που έπεσε παρά μόνο όταν κοίταξε ψηλά και κάνωντας ένα βήμα πίσω είδε μπροστά της ένα γιγάντιο χαμογελαστό hot - dog να της κάνει υπόκλιση.
" Μπέεεεελα? Έι !! Μπέλλααα?? " ακούστηκε μία φωνή από ψηλά. Έψαξε με το βλέμμα της για λίγο και στάθηκε. " Όλα καλαααά ? ", φώναξε η φωνή και μετά είπε και κάτι άλλο που δεν ακούστηκε γιατί ο κόσμος ήταν ακόμα πολύς και η φασαρία μεγάλη.
Η Μπέλλα έσκασε ένα φιλί στον αέρα και έφυγε.

words: y.sk [ C Dec. 2010 ]




No comments:

Post a Comment